Baruman is terug van weggeweest!
Beste bloggers, mijn laatste blog was die van 26 juni 2012. Ik deelde jullie toen mede dat ik vanwege mijn slokdarmkanker “chemo en bestraling ging”. Even in het kort.
Na de reeks bestralingen en chemokuren in Arnhem, gedurende ruim 5 weken, moest ik daarvan thuis herstellen. De eerste drie weken na de kuren waren aanmerkelijk zwaarder dan ik aannam. Zonder de fantastische steun van mijn vriendin en mijn kinderen zou ik het veel zwaarder hebben gehad in die periode. Ik was zwaar vermoeid, vaak misselijk, ik had grote problemen met eten en met andere ongemakken. Maar ik wist een ding zeker: mijn conditie na de kuren moest ik verbeteren. Dit in verband met de geplande slokdarmoperatie in het Canisius Wilhelmina Ziekenhuis (CWZ) in Nijmegen. Geleidelijk aan hervatte ik mijn dagelijkse wandelingen van een uur en nam overdag voldoende rust. Normaal eten kon ik niet, het carcinoom blokkeerde, ondanks de gevolgde kuren, nog steeds mijn slokdarm. Maandenlang leefde ik op kwalitatief hoogwaardige drinkvoeding.
De chirurgen in het CWZ planden ondertussen een datum waarop ik zou kunnen worden geopereerd, het werd 2 juli 2012. Eigenlijk nog te vroeg, voor mijn gevoel althans, maar ik wilde zo snel mogelijk verlost worden van het grote kankergezwel in mijn lijf. Ik ging daarom zonder aarzeling met die datum akkoord. Op 1 juli 2012 werd ik naar het CWZ Nijmegen vervoerd. Daar begonnen de voorbereidingen voor de operatie. Mijn dochter kreeg een logeerkamer voor twee nachten aangewezen. Zodat ze mij kon begeleiden naar de operatiekamer en mij kon bijstaan in de Intensive Care (IC) na de ingreep.
Ik zal u niet vermoeien met alle technische details van de operatie. Volgens de twee chirurgen, die mij gedurende ruim zes uur opereerden, betrof (is) het een zware operatie waaraan een aantal risico’s waren verbonden. Even in het kort:
De slokdarm en de lymfeklieren die moeten worden verwijderd, liggen op een lastige plek: achter de longen, de luchtpijp, het hart en de grote lichaamsslagaders. In Nijmegen wordt die ingreep standaard als een “kijkoperatie” uitgevoerd waarbij de chirurgen via vijf kleine sneetjes in de buik werken. Door die openingen worden camera en werkinstrumenten ingebracht. Het wegnemen van de slokdarm en de lymfeklieren en de aanhechting van de (buis-) maag aan het overblijvende deel van de slokdarm gebeurt via kleine sneetjes tussen de ribben, aan de achterkant van de borstholte. Door deze wijze van werken zijn er veel minder complicaties tijdens en na de operatie en de patient herstelt sneller.
Mede dankzij mijn (relatief) goede conditie verliep de operatie zeer goed en ik kon al na twee dagen op de Intensive Care terug naar de ziekenzaal. Ik zal jullie niet vermoeien met het aantal buisjes en drains die ik kort na de operatie bij mijzelf zag. Daar schrik je van. Gedurende 10 dagen moest ik in het CWZ herstellen, normaal eten was er niet bij. Ik werd gevoed via een sonde in mijn buik naar mijn dunne darm. Kwalitatief hoogwaardig voedsel, dat wel, maar ik wenste mij vaak aan een rijk gedekte eettafel. Vanzelfsprekend in gezelschap van al die fantastische mensen die mij al maandenlang steunden. Wat mij betreft mochten daar ook een aantal aardige bloggers aansluiten, vooral zij die met hun warme reacties mij in de afgelopen periode steunden.
Na mijn periode in het CWZ-ziekenhuis vertrok ik, om verder aan te sterken en te herstellen, naar het Zorghotel “De Gouden Leeuw” in Laag Keppel. Een goede keuze want ik werd daar, medisch-verplegend en qua eten en drinken gezien, uitstekend verzorgd.
Na een paar dagen in het zorghotel moest ik voor controle terug naar het CWZ in Nijmegen. Bij die gelegenheid liet ik de chirurg ook een tweetal buikwonden zien die inmiddels waren ontstoken. Hij besloot toen om mij nog diezelfde dag, onder volledige narcose, te opereren. Dat hield in dat ik weer een aantal dagen in het CWZ moest blijven om van die ingreep te herstellen, alvorens terug te gaan naar mijn zorghotel. Ook in het zorghotel werd ik in de resterende dagen uitstekend verzorgd.
In mijn volgende blog vertel ik jullie over mijn ervaringen in de thuissituatie. Tot blogs!
Baruman's Blog 
Over bloggers niets dan goeds.
Ik heb het meegemaakt toen Vroems (mijn grote liefde) galwegkanker kreeg. Zoveel steun in bijzondere reacties. Bewonderswaardig waar mensen die woorden vandaan halen, ik weet nooit iets zinnigs te zeggen.
Over ingewikkelde operatie: dan van hem duurde 14 uur, er was tussen de 8 en 10 voorspeld.
Daarna complicaties. en 3 weken ziekenhuis (een week langer dan wanneer er geen complicaties waren geweest).
Een jaar later was het toch afgelopen, kans was ook erg klein, 40% haalt de 5 jaar. Maar ja, je grijpt toch een kans en wie weet…
In zijn laatste levensweek heb ik ook veel aan bloggers gehad, en na zijn overlijden was het blog er om me af te leiden en me niet zo alleen te voelen.
Een blog en zijn bijzondere mensen hoeven we niet te onderschatten.
@ Appelvrouw, aangrijpende en herkenbare reactie.
Ik respecteer, in het algemeen, alle bloggers maar er zijn er (respectloze) bij waarbij ik vraagtekens plaats.
Je hebt gelij, Baruman, die bestaan ook.
Zulke types zijn bij mij gelukkig nooit geweest.
Op een of andere manier raak ik maar moeilijk gewend aan het feit dat je reacties bovenaan staan. En ik wilde je perse beterschap wensen toen ik mijn reactie onder niet zag verschijnen!
@ Joost, ik moet er ook (weer) aan wennen. Hoe dan ook, bedankt voor je goede wensen!
bis? Volledige rustige beterschap gewenst en zorg dat je weer in de onze bekende gebruikelijk “tred”komt!
@ Joost, zie antwoord op je reacties.
Goed je weer te lezen, dat betekent dat er weer ruimte is ontstaan voor andere dingen na deze slopende tijd voor je. Da’s heel goed nieuws!
@Aad, ook bedankt voor je reactie, ik probeer, ook in de “zware” periode, altijd bezig te blijven met andere dingen. Alleen nu selectiever dan voorheen.
Goed je weer te lezen Baruman.
Sterkte met het herstel!
@ FT, dank je wel, het gaat weer goed met me (zie mijn andere reacties).
Wat goed weer van je te horen!
Oi, man, wat zal het zwaar voor je geweest zijn.
Moge je snel volledig aansterken en zelf weer je maaltijden met zorg, liefde en aandacht kiezen en vooral eten.
.
@Jezzebel, bedankt voor je reactie, het was inderdaad een zware periode.
Ik herstel wonderlijk goed, proef en eet alle maaltijden weer maar met meer aandacht dan vroeger.
Ik hoop van harte dat het met jou ook beter mag gaan.
Welkom terug, Baruman. Dat was niet niks. Hopelijk ben je aardig bekomen van de hele operatie.
Enfin, je bent terug en dat klinkt al goed. En verder lezen we het wel in het volgende blog.
@Babbelegoegje, ook bedankt voor je steun. Het gaat goed, zie mijn reactie bij Jezzebel.
Binnenkort vertel ik in mijn blog hoe het in de “thuissituatie” gaat.
fijn dat je zo goed verzorgd bent
het is nogal wat wat je hebt doorstaan…
welkom terug!
@Assyke, ik word buitengewoon liefdevol verzorgd door lieve vriendin, mijn zorgzame (volwassen) kinderen en schoondochter.
Het was inderdaad een zware periode maar optimistisch als ik ben doorstond ik deze goed. En Baruman, hij blogde voort………