verhalen van vrienden deel 1

Een oude vriendin, een vanuit een ver en grijs verleden, vertelde mij kort geleden dat zij sedert lange tijd erg vermoeid was. Begripvol luisterde ik naar de oorzaken van haar vermoeidheid en, geloof me, dat waren er vele. Somber keek zij voor zich uit en ze zei, na enige tijd gezwegen te hebben, dat zij wel eens naar de dood verlangde. Kom kom lieverd sprak ik, zo erg kan het toch niet zijn dat je ineens naar de macht van magere Hein verlangt. Er is toch nog een alternatief traject voorstelbaar waarin talrijke oplossingen en geneeswijzen voor je ongemakken beschikbaar zijn. Het mocht echter niet baten, wat ik ook voor stelde, ze bleef maar somberen. Ik staakte dus mijn pogingen om haar op andere gedachten te brengen. Je kunt immers, hoe zeer je ook bevriend bent met elkaar, niet aan de gang blijven. Al doende ontstond er een vrij lange periode van zwijgen en dat hielp tot mijn vreugde. Gaandeweg verbeterde zich haar humeur en daarmee en werd het die middag toch nog gezellig. De ontstane goede sfeer vormde zelfs de basis voor een reeks van mogelijkheden op het gebied van zelfdoding. Geen gemakkelijk onderwerp overigens maar dat taboe werd op deze middag overwonnen en leverde een aantal interessante varianten op. We moesten vaak erg lachen om de resultaten van onze brainstorming. Niet in de laatste plaats omdat een aantal van onze lichamelijke en geestelijke tekortkomingen, sterk uitvergroot natuurlijk, een speciale plaats kregen in de plannen. (wordt vervolgt)